Το Α Τμήμα του Αρείου Πάγου επικύρωσε απόφαση του Εφετείου Θράκης που δικαίωνε ιδιοκτήτρια κατοικίας, το σπίτι της οποίας είχε υποστεί ζημιές από κεραυνό, στη διαμάχη της με ασφαλιστική εταιρεία, η οποία είχε αρνηθεί να την αποζημιώσει.
Συγκεκριμένα, η ιδιοκτήτρια είχε ασφαλίσει την κατοικία για ζημιές από πυρκαγιά και κεραυνό. Στις 31 Δεκεμβρίου 1999 σημειώθηκαν στην περιοχή του Ν. Ηρακλείου Καβάλας έντονα καιρικά φαινόμενα και έπεσε κεραυνός σε πυλώνα κεραιών κινητής τηλεφωνίας που ήταν πολύ κοντά στο ασφαλισμένο σπίτι.
Τα ηλεκτρικά φορτία του κεραυνού μεταφέρθηκαν στο έδαφος, αλλά μέρος αυτών εισήλθε στο δίκτυο της ΔΕΗ και διοχετεύτηκε στις γύρω κατοικίες και «ξεθύμανε» μέσα από τις γειώσεις και σωλήνες ύδρευσης και ειδικά της κατοικίας που ήταν ασφαλισμένη.
Από τον κεραυνό στην ασφαλισμένη κατοικία υπέστησαν μεγάλες ζημιές ο μετρητής της ΔΕΗ, ο κεντρικός πίνακας διανομής ρεύματος, ο καυστήρας του καλοριφέρ, το θυροτηλέφωνο, ο ηλεκτρικός υπολογιστής, η τηλεόραση, το στερεοφωνικό συγκρότημα και άλλα ηλεκτρικά σκεύη του σπιτιού.
Η ασφαλιστική εταιρεία αρνήθηκε να πληρώσει τις ζημιές, υποστηρίζοντας ότι σύμφωνα με όρο του ασφαλιστικού συμβολαίου οι προκληθείσες βλάβες «δεν εμπίπτουν στις αποκαταστατέες ζημιές διότι προκλήθηκαν από βραχυκύκλωμα συνεπεία κεραυνού».
Ο όρος αυτός ανέφερε ότι «δεν υπάγονται στην ασφαλιστική σύμβαση ζημιές από, υπερτάσεις, βραχυκύκλωμα, θέρμανση, σχηματισμό τόξου και διαφυγή ηλεκτρικού ρεύματος, οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία των διαταραχών αυτών (περιλαμβανομένου και του κεραυνού) σε μηχανές, ηλεκτρικές συσκευές, ηλεκτρικές εγκαταστάσεις που λειτουργούν με ηλεκτρισμό πάσης φύσεως, εργαλεία ή οποιαδήποτε άλλα αντικείμενα».
Τόσο το Εφετείο όσο και ο Αρειος Πάγος έκριναν ότι ο όρος αυτός «που φέρει το χαρακτήρα γενικού όρου των συναλλαγών και που συνάπτει η ασφαλιστική εταιρεία, παρέχοντας κάλυψη κατά του κινδύνου πυρκαγιάς και κεραυνού, στην ουσία ματαιώνει το σκοπό για τον οποίο καταρτίστηκε η σύμβαση ασφαλίσεως, δηλαδή την κάλυψη από πυρκαγιά και κεραυνό, δεδομένου ότι ο κεραυνός από τη φύση του είναι φαινόμενο υπέρτασης που προκαλεί αναγκαίος βραχυκύκλωμα».
Υπογραμμίζει ακόμα ο Αρειος Πάγος ότι «με τον όρο αυτό, η ασφαλιστική εταιρεία συνομολογεί ουσιαστικά την απαλλαγή της, όσον αφορά τον κίνδυνο καταστροφής των ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών μηχανημάτων, κ.λπ. από την πτώση κεραυνού, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται υπέρμετρα η ισορροπία των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων σε βάρος του ασφαλισμένου καταναλωτή».
Επίσης, έκρινε ο Αρειος Πάγος, ότι ο όρος αυτός είναι άκυρος ως καταχρηστικός (άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα περί καλής πίστης και συναλλακτικών ηθών) και αντίκειται στο άρθρο 19 του Ν. 2496/1997 «που περιλαμβάνει τον κεραυνό στους ελάχιστους ασφαλιστικούς κινδύνους της ασφάλισης ζημιών από πυρκαγιά, αποβλέποντας βεβαίως στις συνέπειες από την πτώση του, που είναι η πρόκληση φωτιάς και η πρόκληση βραχυκυκλώματος».
Έτσι, απέρριψε την αίτηση της ασφαλιστικής εταιρείας που ζητούσε να αναιρεθεί η εφετειακή απόφαση που είχε δικαιώσει την ιδιοκτήτρια της κατοικίας.
Πηγή: Lawnet
